#6

- Tato?

- Tak?

- Dlaczego mnie wypisałeś?- To pytanie nie dawało mi spokoju. Wiedziałam, że sam nie wpadł na ten pomysł, to nie w jego stylu. Nigdy nie chciał mieć nie normalnego dziecka, a ja byłam taka od zawsze. Nawet na początku mojego życia, gdy wszystko było dobrze, miałam mamę, tatę, nawet wtedy nie zadawałam się z innymi dziećmi. W szkole siedziałam sama, na podwórku również. Nie wiem, dlaczego. Może uważałam, że nikt nie równa mi poziomem intelektualnym? To śmieszne, ale tak chyba było. Potem już nikt nawet nie próbował się ze mną zadawać, ponieważ odrzucałam ich moim zachowaniem. Ignorowałam to, co mówili, byłam opryskliwa… w trzeciej klasie nie tylko mnie unikali, ale zaczęli obgadywać, dokładnie widziałam jak patrzyli na mnie i się śmiali. Ale dopiero w czwartej klasie zaczęło się piekło. Wyzywanie mnie kończyło się czasem rękoczynami. Moi rodzice interweniowali w tej sprawie, ale to nic nie dawało. Po jakimś czasie, delikatnie mówiąc, zaczęłam mieć na wszystko wyjebane i nawet, gdy oni „tylko” mnie obrażali, potrafiłam nabawić kogoś niezłych siniaków. Potem coraz rzadziej chodziłam do szkoły ze względu na sytuację w moim „domu”. To była jedyna dobra strona tego wszystkiego. Matka nie zwracała uwagi na to, co robię, a z ojcem widziałam się raz na miesiąc. Nawet nie zauważyłam, kiedy, po moim policzku spłynęła łza.

- Wszystko w porządku Katelyn?

- Tak- Odpowiedziałam, szybko wycierając kolejne łzy.- Odpowiesz na moje pytanie?

- Odpowiedziałem. Nie słuchałaś mnie.

- Możesz powtórzyć?- poprosiłam opanowując płacz

- Uważam, że przebywanie tam wcale Ci nie pomaga.

- Co ty nie powiesz.

- Proszę cię…

- Co?

- Możesz się tak do mnie nie zwracać? Jestem twoim tatą.

- Szkoda, że wtedy o tym zapomniałeś.

- Nadal masz mi to za złe?

- Tak.- Tak, mam ci za złe to, że gdy ja byłam regularnie gwałcona ty dobrze się bawiłeś z pieniędzmi mamy Logana. Żałuję, że nie jestem na tyle odważna by w końcu mu to powiedzieć. Szybko wysiadłam z auta i ruszyłam do domu.

- Cześć.- gdy tylko weszłam do środka od razu zauważyłam krzątającą się mamę Logana z telefonem przy uchu.

- Cześć.- Marie była niemożliwa. Ledwo wrócili, a ona już zajmuje się pracą, ale muszę przyznać, że nie ma jej aż takiej głupiej. Organizowanie koncertów i innych imprez brzmi całkiem spoko.

- Hejka, Katelyn.- Nie wiadomo skąd obok mnie znalazła się Bea.

- Cześć…- Zdążyłam tylko przywitać się z moją siostrą, ponieważ ta za chwilę wybiegła szybko z domu.

- Katelyn, jadę z tatą na zakupy, a potem jeszcze na chwilkę wpadniemy do Galen. Szykuje się większa impreza i Mark sobie nie radzi. Jeśli chcesz na kuchni stoi resztka zapiekanki z obiadu. Logan powinien być u siebie, a Bea… gdzieś tu się kręciła…- To dziecko było nie możliwe. Znów gdzieś uciekła, kiedyś chyba wróci, ale jak na razie krycie jej było moim obowiązkiem.

- Chyba weszła do toalety.

- Jasne, kupić Ci coś?

- Nie, dzięki- uśmiechnęłam się i szybko zamknęłam za nią drzwi. Włączyłam wifi w telefonie i zaczęłam przeglądać twittera jednocześnie kierując się w stronę mojego pokoju. Usiadłam na szerokim parapecie i opierając o wielką pluszową pandę wpatrywałam się w sytuację panującą za moim otwartym oknem. Ludzie kryli się pod swoimi kurtkami i bluzami czekając na taksówki, które swoją drogą musiały dziś sporo zarobić. W Los Angeles mało kto lubi deszcz, ponieważ nie pozwala on na całodniowe smażenie na plaży. Nie wiedząc co mam robić otworzyłam zakładki i wybrałam pierwsze lepsze fanfiction. Uwielbiałam je czytać, nie ważne, o kim były.

„Przygryzłam dolną wargę, nieśmiało spoglądając na bruneta. Trwało to chwilę, gdyż George gwałtownie szturchnął mnie w ramię. Kiedy na niego popatrzyłam morderczo, chłopak wyglądał jakby zobaczył ducha. Posłałam mu pytające spojrzenie, na które nie odpowiedział. Stwierdził jedynie, że potrzebuje się przewietrzyć i odszedł. Ja zajęłam się zamówieniem. 

- Taka piękna dziewczyna w barze? - zapytał zachrypiałym, seksownym głosem.

- Taki przystojny facet w barze?

- Potrzebuję się napić, aby lepiej myśleć - odparł.

- Od kiedy po alkoholu myśli się lepiej? - zaśmiałam się.

- Patrząc na ciebie, dzisiaj chyba nie będę w stanie myśleć w ogóle - powiedział chłopak, a ja poczułam jak moje policzki stają się coraz bardziej gorące. 

- Jestem Caitlin - przedstawiłam się.

- Logan, Logan Fletcher, miło mi.”*

No chyba nie Ten Logan! Ja pierdole… Caitlin spierdalaj jak najdalej! On jest niebezpieczny! Jezu, a George stoi jak ten słup soli i nic!? Matko Ashton ją zabije jak zobaczy ich razem… "Cień" to jedno z moich ulubionych fanfiction. To trochę nie normalne, bo bardziej martwię się życiem, którego tak naprawdę nie ma niż swoim. Kiedyś nawet zdarzyło mi się zapomnieć, że do szkoły trzeba wziąć plecak. Dokładnie. Tak właśnie kończy się czytanie opowiadań przez 24 godziny na dobę.

- Katelyn, kiedy przyszłaś? Gdzie są wszyscy?- w moim pokoju pojawił się Logan

- Rodzice są na zakupach, a potem mieli być w Galen.

- Co z Beą?

- Kto wie…?

- Dawno wyszli?

- pięć piosenek temu.- odpowiedziałam przeglądając moją play listę.

- dzięki. Wychodzimy gdzieś?

- Jest niedziela. Jutro poniedziałek. Nigdzie nas nie wypuszczą.

- Ale ich nie ma.

- Muszę zrobić lekcje. Spadaj.

- Katelyn pilna uczennica- Chłopak zaczął się śmiać i zaczął wyszedł z mojego pokoju.

- Bardzo śmieszne!- krzyknęłam, a za drzwiami odezwał się jeszcze głośniejszy śmiech. Po dokończeniu kolejnego rozdziału, usiadłam przy biurku i zabrałam się za najgorszy przedmiot na świecie, historię. Nawet nie zauważyłam, kiedy z godziny 16 zrobiła się 21. Wstałam z krzesełka i zeszła na dół, gdzie Logan oglądał jakiś mecz.- Bea wróciła?

- Nie.- Kochany brat. Mam nadzieję, że wróci przed rodzicami, bo inaczej nam się nieźle dostanie.

- dzwoniłeś do niej?

- Tak, nie odbiera.

- Nie martwisz się o nią?!

- Da sobie radę…

- Logan!

- Jest już duża, nie przesadzaj!- w tym samym momencie prawie obydwoje dostaliśmy zawału. Ktoś zadzwonił do drzwi. Jeśli to rodzice, to po nas.

- No otwórz troskliwy bracie!- Logan niechętnie podszedł do drzwi i niepewnie je otworzył. Ku mojemu zdziwieniu w przedpokoju pojawił się Kendall trzymający moją siostrę pod rękę.

- Cześć Logan. Witaj Katelyn, dawno się nie widzieliśmy.

- Oszczędź sobie. Bea idź do pokoju, zaraz rodzice przyjadą.- dziewczyna szybko pobiegła do swojego pokoju, parę razy potykając się na schodach i zamknęła się w nim.

- Katelyn, Bea to moja krew!

- nie wiem, z czego się cieszysz.

- dobrze, że tam byłem, bo inaczej skończyłoby się chyba policją- Nie miałam pojęcia, co ich tak bardzo cieszyło.

- A co tak w ogóle się stało?

- Trochę wypiła, ale i tak dobrze się trzymała w porównaniu z jej znajomymi.

- Oni mają 16 lat do cholery! W tych klubach nie ma ochrony!- wkurzyłam się. Wstałam z kanapy i zaczęłam chodzić w kółko.- w ogóle dlaczego jeszcze tu jesteś!?

- Ej! To mój gość! Nie wyganiaj go!- Logan sam zachowywał się jak pijany, albo naćpany. Rodzice zabronili mu spraszania gości od kiedy zobaczyli efekty imprezy, o której mówiło pół szkoły przez następne parę miesięcy. Nasz dom zamienił się w burdel, policja interweniowała dwa razy, wszędzie lał się alkohol, a zapach trawki oraz papierosów można było wyczuć nawet na dworze. Rodzice jeszcze nigdy tak się nie wkurzyli na Logana. Od tego momentu tylko czasem może zaprosić swoją dziewczynę.

- A pamiętasz, że nie możesz nikogo zapraszać?

- Mój gość, ale to ty go zaprosiłaś.

- Ja!?

- Idź spać, siostrzyczko. Zaraz do ciebie wpadnę.

- ugh. Jesteś głupi.- Szybkim krokiem skierowałam się do mojego pokoju i przebrałam się w piżamę. Gdy na podjazd wjechali rodzice drzwi mojego pokoju otworzyły się, a w nich stanął Kendall.

- mogę?- spytał przeczesując swoje blond włosy

- Jasne, wejdź.- Poklepałam wolne miejsce obok siebie na parapecie.

- pogadamy?

- A o czym chcesz porozmawiać?

- o wszystkim po kolei. Przecież mamy całą noc.

********************

*Fragment pochodzi z 26 rozdziału ff "Cień"

przepraszam!

przepraszam! 

przepraszam, że tak długo czekaliście! (a w sumie to i tak bardzo krótki wyszedł)

Starałam się rozwijać wszystko co się dało i mam nadzieję, że z rozdziału na rozdział jest coraz lepiej ;) 

Ostatnio trochę chorowałam, więc nie miałam siły na pisanie za bardzo :( 

Uwaga!

Wyświetlenia na blogu przekroczyły 1000 wejść!

Jesteście super! hduslojnzbxsydsugcfdfdcmjfc Tak bardzo was kocham!

A pod tamtym rozdziałem było 6 komentarzy hahaha jest powód do dzikich densów!

Jeszcze jedna wiadomość, jeśli ktoś chciałby żebym informowała go o pojawieniu się nowego rozdziału, niech doda swój user w komentarzu bądź napisze do mnie na Twitterze ---> @LA_Dream :)

5 komentarzy=kolejny rozdział